Daha çok “Tiger I” adıyla bilinen Panzerkampfwagen VI, Alman ordusu için durdurulamaz bir zırhlı ölüm makinesi oluşturmak amacıyla 1940’ların başında geliştirildi. Tankın prototiplerini üretmek üzere iki rakip mühendislik firması olan Porsche ve Henschel görevlendirildi. Ağırlık, maliyet ve silah gibi bazı standartları karşılamaları gerekiyordu. Henschel’in tasarımı galip geldi ve hemen üretime geçildi.
Bu tanklar Hitler’in Sovyetler Birliği işgaline destek olmak üzere hızlıca Doğu Cephesi’ne konuşlandırılacaklardı. Tiger’ın çalışması için sürücü, topçu, doldurucu, komutan ve radyo operatöründen oluşan beş kişilik bir mürettebat gerekiyordu: Tankın ana silahı, aslen uçaksavar topu parçası olarak tasarlanan 88 mm’lik bir toptu.
Tiger’ın ilk konuşlandırılması sırasında, bu devasa top tüm düşman zırhlarını uzun mesafeden delebiliyordu. İlk konuşlandırmadan yıllar sonra, 1944’teki Normandiya Savaşı sırasında Tiger mürettebatları düşman birliklerini belli bir mesafeden pusuya düşürerek baskın ateşi açabiliyor, düşmanlarının karşı koyma şansı bile olmuyordu.
Tiger’ın ön tarafındaki zırhı 100 mm kalınlığındaydı, yani düşman birliklerin açtığı neredeyse tüm ateşleri durduracak veya saptıracak kadar kuvvetliydi. Birçok savaş raporu, düşmanlar ne kadar ateş ederse etsin Tiger’ların sağlam zırhını delmeyi başaramadığını bildiriyor.
Diğer bir Alman tankı olan Panther V’in aksine, ilk Tiger’ların çelik zırhı açılı değildi ve bu yüzden daha az koruma sağlıyordu. Bu açılı tasarım özelliği savaşın son aylarında tamamlanan King Tiger’a eklense de Nazi Almanyası’nın yenilgisini önlemek için çok geç kalınmıştı.
Savaş alanındaki korkunç şöhretine rağmen savaşın diğer tarafındaki ülkeler sonunda Tiger I’in kabiliyetlerine karşı koymayı başardılar. Döneminin en baskın savaş makinesini hem sayıca hem de manevra ve silah kabiliyeti bakımından alt ettiler. Her şeye rağmen Tiger, II. Dünya Savaşı’nın en önemli araçları arasında sayılıyor ve bu tankın zırhlı savaş tarihinde bir dönüm noktası olduğu kabul ediliyor.
Kaynak: How It Works