İngiltere’de yılda yaklaşık 220 milyon ton atık üretiliyor. Dünya geneline baktığımızdaysa bu rakam 2017 yılında 1,3 milyar tona ulaştı. Uzmanlar, kentleşmenin artmasıyla birlikte 2025 yılında 2,2 milyar ton atık üretileceğini tahmin ediyor. Tüm bu atıkların güvenli bir şekilde toplanması ve taşınması gerekiyor. Yaygın olarak kullanılan yöntemlerden biri de atık yakma.
Yaklaşık 750 santigrat derecede çalışan yakma tesislerinin tasarımları çeşitlilik gösterse de (döner fırın içerenler de dahil) hepsi aynı amaca hizmet ediyor: Atıkları güvenli bir şekilde yok etmek ve bu süreçte ortaya çıkan yan ürünleri işlemden geçirerek tehlikeli maddelerin atmosfere salınmasını önlemek. Bu amaçla, toplanan atıklar yakıldıktan sonra ortaya çıkan küller inceleniyor.
İki çeşit kül ortaya çıkıyor: ince kül (kurum) ve dip külü. Dip külü, yakma fırının kenarlarına yapışıp kaldığı için daha az tehlikeli. Bu kül çeşidi mıknatısla inceleniyor ve içindeki değerli metaller toplanarak geri dönüşüme gönderiliyor. Ancak ince külün bacalardan dışarı atılması tehlikeli olabiliyor, çünkü bu kül çeşidi genellikle kurşun ve cıva gibi ağır metallerin gaz izlerini içeriyor. Bu nedenle, ince kül dışarı atılmadan önce zararlı maddelerin uzaklaştırılması için bir temizleme cihazından geçiriliyor.
Şu anda İngiltere’de aktif durumda 44 atık yakma tesisi var ama çevreciler yakma tesislerinden salınan emisyonlar konusunda endişeli. Yakma tesislerinin bir diğer dezavantajı da çalışma maliyetlerinin yüksek olması. Buna rağmen İngiltere, yakma tesislerinin sayısını iki katına çıkarmayı planlıyor. Görünen o ki atıklardan yakarak kurtulma yöntemi yakın gelecekte de kullanılmaya devam edecek.
Kaynak: How It Works
