En temel şekliyle planörler, motorsuz birer uçuş araçlarıdır, bu yüzden kullandığı kuvvetler açısından motorlu araçlardan daha farklı uçar. Motorlu araç havadayken üzerine dört kuvvet etki eder: Kaldırma kuvveti, sürüklenme, ağırlık (yer çekimi sebebi ile) ve itiş.
Motoru olmayan planörlerin itiş kuvveti yoktur, dolayısıyla hız üretmek için başka yollar bulmaları gerekir. Bunun yöntemi kanatlardır. O kadar uzundurlar ki, büyük bir kaldırma kuvveti oluşturarak yer çekimini etkisiz hale getirirler.
Planörlerin havalanması için yardım alması gerekir. Bunun için iki yöntem vardır: Kalkışa hazır bir uçağın arkasına bağlanmak ve belli bir yükseklikte bırakılmak veya ağır bir kara aracına bağlanmak. Planör hız kazandığında, kanatları işlerlik kazanır ve araç havalanır.
Alternatif olarak, planör pilotu bir yamaçtan koşup atlayarak uçuşu başlatabilir. Planörler karaya çok yavaş bir şekilde iner. Bu inişin hızı, onun süzülme oranı ile tanımlanır, bu size planörün uçuş mesafesi ve irtifa kaybı arasındaki ilişkiyi gösterir.
Yelken planörlerin süzülme oranı 15’tir. Bu, onların kaybedilen bir kilometrelik irtifada 15 kilometre ileriye uçtuklarını gösterir. Bazen yelken planör olarak da adlandırılan ticari planörler, askılı planörlerden çok daha yavaş alçalır. Süzülme oranları 60’a kadar çıkabilir.
Kaynak: How it Works
